obfirmans
Latin
Etymology
Present participle of obfirmō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | obfirmāns | obfirmāns | obfirmantēs | obfirmantia | |
| Genitive | obfirmantis | obfirmantis | obfirmantium | obfirmantium | |
| Dative | obfirmantī | obfirmantī | obfirmantibus | obfirmantibus | |
| Accusative | obfirmantem | obfirmāns | obfirmantēs, obfirmantīs | obfirmantia | |
| Ablative | obfirmante, obfirmantī1 | obfirmante, obfirmantī1 | obfirmantibus | obfirmantibus | |
| Vocative | obfirmāns | obfirmāns | obfirmantēs | obfirmantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.