oblitteratus
Latin
    
    Etymology
    
Perfect passive participle of oblitterō (“erase, blot out”).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /ob.lit.teˈraː.tus/, [ɔblʲɪt̪ːɛˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ob.lit.teˈra.tus/, [oblit̪ːeˈräːt̪us]
Participle
    
oblitterātus (feminine oblitterāta, neuter oblitterātum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | oblitterātus | oblitterāta | oblitterātum | oblitterātī | oblitterātae | oblitterāta | |
| Genitive | oblitterātī | oblitterātae | oblitterātī | oblitterātōrum | oblitterātārum | oblitterātōrum | |
| Dative | oblitterātō | oblitterātō | oblitterātīs | ||||
| Accusative | oblitterātum | oblitterātam | oblitterātum | oblitterātōs | oblitterātās | oblitterāta | |
| Ablative | oblitterātō | oblitterātā | oblitterātō | oblitterātīs | |||
| Vocative | oblitterāte | oblitterāta | oblitterātum | oblitterātī | oblitterātae | oblitterāta | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.