oblitus
Latin
Etymology 1
Perfect active participle of oblīvīscor.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | oblītus | oblīta | oblītum | oblītī | oblītae | oblīta | |
| Genitive | oblītī | oblītae | oblītī | oblītōrum | oblītārum | oblītōrum | |
| Dative | oblītō | oblītō | oblītīs | ||||
| Accusative | oblītum | oblītam | oblītum | oblītōs | oblītās | oblīta | |
| Ablative | oblītō | oblītā | oblītō | oblītīs | |||
| Vocative | oblīte | oblīta | oblītum | oblītī | oblītae | oblīta | |
Derived terms
Descendants
- → Catalan: oblit
Etymology 2
Perfect passive participle of oblinō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | oblitus | oblita | oblitum | oblitī | oblitae | oblita | |
| Genitive | oblitī | oblitae | oblitī | oblitōrum | oblitārum | oblitōrum | |
| Dative | oblitō | oblitō | oblitīs | ||||
| Accusative | oblitum | oblitam | oblitum | oblitōs | oblitās | oblita | |
| Ablative | oblitō | oblitā | oblitō | oblitīs | |||
| Vocative | oblite | oblita | oblitum | oblitī | oblitae | oblita | |
References
- “oblitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “oblitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- oblitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.