obmówić

Polish

Etymology

From ob- +‎ mówić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈmu.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: ob‧mó‧wić

Verb

obmówić pf (imperfective obmawiać)

  1. (transitive) to missay, to slag off, to slander, to vilify
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać
  2. (reflexive) to slander one another

Conjugation
Conjugation of obmówić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obmówić
future tense 1st obmówię obmówimy
2nd obmówisz obmówicie
3rd obmówi obmówią
impersonal obmówi się
past tense 1st obmówiłem obmówiłam obmówiliśmy obmówiłyśmy
2nd obmówiłeś obmówiłaś obmówiliście obmówiłyście
3rd obmówił obmówiła obmówiło obmówili obmówiły
impersonal obmówiono
conditional 1st obmówiłbym obmówiłabym obmówilibyśmy obmówiłybyśmy
2nd obmówiłbyś obmówiłabyś obmówilibyście obmówiłybyście
3rd obmówiłby obmówiłaby obmówiłoby obmówiliby obmówiłyby
impersonal obmówiono by
imperative 1st niech obmówię obmówmy
2nd obmów obmówcie
3rd niech obmówi niech obmówią
passive adjectival participle obmówiony obmówiona obmówione obmówieni obmówione
anterior adverbial participle obmówiwszy
verbal noun obmówienie

Derived terms
noun

Further reading
  • obmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obmówić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.