oboriens
Latin
Etymology
Present participle of oborior.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | oboriēns | oboriēns | oborientēs | oborientia | |
| Genitive | oborientis | oborientis | oborientium | oborientium | |
| Dative | oborientī | oborientī | oborientibus | oborientibus | |
| Accusative | oborientem | oboriēns | oborientēs, oborientīs | oborientia | |
| Ablative | oboriente, oborientī1 | oboriente, oborientī1 | oborientibus | oborientibus | |
| Vocative | oboriēns | oboriēns | oborientēs | oborientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.