obrzydzić

Polish

Etymology

From o- +‎ brzydzić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbʐɨ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨd͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: o‧brzy‧dzić

Verb

obrzydzić pf (imperfective obrzydzać)

  1. (transitive) to gross out, to put off

Conjugation
Conjugation of obrzydzić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obrzydzić
future tense 1st obrzydzę obrzydzimy
2nd obrzydzisz obrzydzicie
3rd obrzydzi obrzydzą
impersonal obrzydzi się
past tense 1st obrzydziłem obrzydziłam obrzydziliśmy obrzydziłyśmy
2nd obrzydziłeś obrzydziłaś obrzydziliście obrzydziłyście
3rd obrzydził obrzydziła obrzydziło obrzydzili obrzydziły
impersonal obrzydzono
conditional 1st obrzydziłbym obrzydziłabym obrzydzilibyśmy obrzydziłybyśmy
2nd obrzydziłbyś obrzydziłabyś obrzydzilibyście obrzydziłybyście
3rd obrzydziłby obrzydziłaby obrzydziłoby obrzydziliby obrzydziłyby
impersonal obrzydzono by
imperative 1st niech obrzydzę obrzydźmy
2nd obrzydź obrzydźcie
3rd niech obrzydzi niech obrzydzą
passive adjectival participle obrzydzony obrzydzona obrzydzone obrzydzeni obrzydzone
anterior adverbial participle obrzydziwszy
verbal noun obrzydzenie

Derived terms
noun

Further reading
  • obrzydzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrzydzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.