obstupefaciens
Latin
Etymology
Present participle of obstupefaciō
Participle
obstupefaciēns m or f or n (genitive obstupefacientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | obstupefaciēns | obstupefaciēns | obstupefacientēs | obstupefacientia | |
| Genitive | obstupefacientis | obstupefacientis | obstupefacientium | obstupefacientium | |
| Dative | obstupefacientī | obstupefacientī | obstupefacientibus | obstupefacientibus | |
| Accusative | obstupefacientem | obstupefaciēns | obstupefacientēs, obstupefacientīs | obstupefacientia | |
| Ablative | obstupefaciente, obstupefacientī1 | obstupefaciente, obstupefacientī1 | obstupefacientibus | obstupefacientibus | |
| Vocative | obstupefaciēns | obstupefaciēns | obstupefacientēs | obstupefacientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.