obtortus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obtorqueō.
Participle
obtortus (feminine obtorta, neuter obtortum); first/second-declension participle
- turned towards
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | obtortus | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
| Genitive | obtortī | obtortae | obtortī | obtortōrum | obtortārum | obtortōrum | |
| Dative | obtortō | obtortō | obtortīs | ||||
| Accusative | obtortum | obtortam | obtortum | obtortōs | obtortās | obtorta | |
| Ablative | obtortō | obtortā | obtortō | obtortīs | |||
| Vocative | obtorte | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
References
- “obtortus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obtortus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.