obtrectatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obtrectō.
Participle
obtrectātus (feminine obtrectāta, neuter obtrectātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | obtrectātus | obtrectāta | obtrectātum | obtrectātī | obtrectātae | obtrectāta | |
| Genitive | obtrectātī | obtrectātae | obtrectātī | obtrectātōrum | obtrectātārum | obtrectātōrum | |
| Dative | obtrectātō | obtrectātō | obtrectātīs | ||||
| Accusative | obtrectātum | obtrectātam | obtrectātum | obtrectātōs | obtrectātās | obtrectāta | |
| Ablative | obtrectātō | obtrectātā | obtrectātō | obtrectātīs | |||
| Vocative | obtrectāte | obtrectāta | obtrectātum | obtrectātī | obtrectātae | obtrectāta | |
References
- “obtrectatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obtrectatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.