oburęczny

Polish

Etymology

From obu- +‎ ręka +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔ.buˈrɛn.t͡ʂnɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛnt͡ʂnɨ
Syllabification: o‧bu‧ręcz‧ny

Adjective

oburęczny (not comparable)

ambidextrous
two-handed (designed for use by both hands at once)
młot oburęczny ― sledgehammer

Declension

Declension of oburęczny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	oburęczny		oburęczne	oburęczna	oburęczni	oburęczne
genitive	oburęcznego			oburęcznej	oburęcznych
dative	oburęcznemu			oburęcznej	oburęcznym
accusative	oburęcznego	oburęczny	oburęczne	oburęczną	oburęcznych	oburęczne
instrumental	oburęcznym			oburęczną	oburęcznymi
locative	oburęcznym			oburęcznej	oburęcznych

Derived terms

noun

oburęczność

Further reading

oburęczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
oburęczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.