obwinić

Polish

Etymology

From ob- +‎ winić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈvi.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: ob‧wi‧nić

Verb

obwinić pf (imperfective obwiniać)

  1. (transitive) to blame (to place blame upon)
    Synonym: oskarżyć
  2. (reflexive) to blame oneself
    Synonym: oskarżyć się
  3. (reflexive) to blame each other
    Synonym: oskarżyć się

Conjugation
Conjugation of obwinić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obwinić
future tense 1st obwinię obwinimy
2nd obwinisz obwinicie
3rd obwini obwinią
impersonal obwini się
past tense 1st obwiniłem obwiniłam obwiniliśmy obwiniłyśmy
2nd obwiniłeś obwiniłaś obwiniliście obwiniłyście
3rd obwinił obwiniła obwiniło obwinili obwiniły
impersonal obwiniono
conditional 1st obwiniłbym obwiniłabym obwinilibyśmy obwiniłybyśmy
2nd obwiniłbyś obwiniłabyś obwinilibyście obwiniłybyście
3rd obwiniłby obwiniłaby obwiniłoby obwiniliby obwiniłyby
impersonal obwiniono by
imperative 1st niech obwinię obwińmy
2nd obwiń obwińcie
3rd niech obwini niech obwinią
passive adjectival participle obwiniony obwiniona obwinione obwinieni obwinione
anterior adverbial participle obwiniwszy
verbal noun obwinienie

Derived terms
adjective
  • obwiniony

Further reading
  • obwinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obwinić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.