ocielić

Polish

Etymology

From o- +‎ cielić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈt͡ɕɛ.lit͡ɕ/
  • Audio, ocielić się(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: o‧cie‧lić

Verb

ocielić pf (imperfective cielić)

  1. (reflexive) to calve

Conjugation
Conjugation of ocielić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ocielić
future tense 1st ocielę ocielimy
2nd ocielisz ocielicie
3rd ocieli ocielą
impersonal ocieli się
past tense 1st ocieliłem ocieliłam ocieliliśmy ocieliłyśmy
2nd ocieliłeś ocieliłaś ocieliliście ocieliłyście
3rd ocielił ocieliła ocieliło ocielili ocieliły
impersonal ocielono
conditional 1st ocieliłbym ocieliłabym ocielilibyśmy ocieliłybyśmy
2nd ocieliłbyś ocieliłabyś ocielilibyście ocieliłybyście
3rd ocieliłby ocieliłaby ocieliłoby ocieliliby ocieliłyby
impersonal ocielono by
imperative 1st niech ocielę ocielmy
2nd ociel ocielcie
3rd niech ocieli niech ocielą
passive adjectival participle ocielony ocielona ocielone ocieleni ocielone
anterior adverbial participle ocieliwszy
verbal noun ocielenie

Further reading
  • ocielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ocielić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.