odhaczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ hak +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔtˈxa.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: od‧ha‧czyć

Verb

odhaczyć pf (imperfective odhaczać)

  1. (transitive) to unhook something
  2. (transitive, colloquial) to tick off something, to check off (e.g. from a list)

Conjugation
Conjugation of odhaczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odhaczyć
future tense 1st odhaczę odhaczymy
2nd odhaczysz odhaczycie
3rd odhaczy odhaczą
impersonal odhaczy się
past tense 1st odhaczyłem odhaczyłam odhaczyliśmy odhaczyłyśmy
2nd odhaczyłeś odhaczyłaś odhaczyliście odhaczyłyście
3rd odhaczył odhaczyła odhaczyło odhaczyli odhaczyły
impersonal odhaczono
conditional 1st odhaczyłbym odhaczyłabym odhaczylibyśmy odhaczyłybyśmy
2nd odhaczyłbyś odhaczyłabyś odhaczylibyście odhaczyłybyście
3rd odhaczyłby odhaczyłaby odhaczyłoby odhaczyliby odhaczyłyby
impersonal odhaczono by
imperative 1st niech odhaczę odhaczmy
2nd odhacz odhaczcie
3rd niech odhaczy niech odhaczą
passive adjectival participle odhaczony odhaczona odhaczone odhaczeni odhaczone
anterior adverbial participle odhaczywszy
verbal noun odhaczenie

Further reading
  • odhaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odhaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.