odkleić

Polish

Etymology

From od- +‎ kleić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔtˈklɛ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛit͡ɕ
  • Syllabification: od‧kle‧ić

Verb

odkleić pf (imperfective odklejać)

  1. (transitive) to unstick, to unglue, to debond
    Synonym: odlepić
  2. (reflexive) to become unstuck, to become debonded

Conjugation
Conjugation of odkleić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odkleić
future tense 1st odkleję odkleimy
2nd odkleisz odkleicie
3rd odklei odkleją
impersonal odklei się
past tense 1st odkleiłem odkleiłam odkleiliśmy odkleiłyśmy
2nd odkleiłeś odkleiłaś odkleiliście odkleiłyście
3rd odkleił odkleiła odkleiło odkleili odkleiły
impersonal odklejono
conditional 1st odkleiłbym odkleiłabym odkleilibyśmy odkleiłybyśmy
2nd odkleiłbyś odkleiłabyś odkleilibyście odkleiłybyście
3rd odkleiłby odkleiłaby odkleiłoby odkleiliby odkleiłyby
impersonal odklejono by
imperative 1st niech odkleję odklejmy
2nd odklej odklejcie
3rd niech odklei niech odkleją
passive adjectival participle odklejony odklejona odklejone odklejeni odklejone
anterior adverbial participle odkleiwszy
verbal noun odklejenie

Further reading
  • odkleić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odkleić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.