odznaczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ znaczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔdˈzna.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: od‧zna‧czyć

Verb

odznaczyć pf (imperfective odznaczać)

  1. (transitive) to demarcate, to separate [+accusative]
  2. (transitive) to decorate, to honour, to give an award to [+accusative]
  3. (reflexive) to become famous, to become known [+instrumental = for something]

Conjugation
Conjugation of odznaczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odznaczyć
future tense 1st odznaczę odznaczymy
2nd odznaczysz odznaczycie
3rd odznaczy odznaczą
impersonal odznaczy się
past tense 1st odznaczyłem odznaczyłam odznaczyliśmy odznaczyłyśmy
2nd odznaczyłeś odznaczyłaś odznaczyliście odznaczyłyście
3rd odznaczył odznaczyła odznaczyło odznaczyli odznaczyły
impersonal odznaczono
conditional 1st odznaczyłbym odznaczyłabym odznaczylibyśmy odznaczyłybyśmy
2nd odznaczyłbyś odznaczyłabyś odznaczylibyście odznaczyłybyście
3rd odznaczyłby odznaczyłaby odznaczyłoby odznaczyliby odznaczyłyby
impersonal odznaczono by
imperative 1st niech odznaczę odznaczmy
2nd odznacz odznaczcie
3rd niech odznaczy niech odznaczą
passive adjectival participle odznaczony odznaczona odznaczone odznaczeni odznaczone
anterior adverbial participle odznaczywszy
verbal noun odznaczenie

Further reading
  • odznaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odznaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.