okroić

Polish

Alternative forms

Etymology

From o- +‎ kroić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈkrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: o‧kro‧ić

Verb

okroić pf (imperfective okrawać)

  1. (transitive) to cut the edges of, to pare, to trim
  2. (transitive, colloquial) to diminish, to reduce

Conjugation
Conjugation of okroić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive okroić
future tense 1st okroję okroimy
2nd okroisz okroicie
3rd okroi okroją
impersonal okroi się
past tense 1st okroiłem okroiłam okroiliśmy okroiłyśmy
2nd okroiłeś okroiłaś okroiliście okroiłyście
3rd okroił okroiła okroiło okroili okroiły
impersonal okrojono
conditional 1st okroiłbym okroiłabym okroilibyśmy okroiłybyśmy
2nd okroiłbyś okroiłabyś okroilibyście okroiłybyście
3rd okroiłby okroiłaby okroiłoby okroiliby okroiłyby
impersonal okrojono by
imperative 1st niech okroję okrójmy
2nd okrój okrójcie
3rd niech okroi niech okroją
passive adjectival participle okrojony okrojona okrojone okrojeni okrojone
anterior adverbial participle okroiwszy
verbal noun okrojenie

Further reading
  • okroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • okroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.