omieszkać

Polish

Etymology

From o- +‎ mieszkać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈmjɛʂ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛʂkat͡ɕ
  • Syllabification: o‧miesz‧kać

Verb

omieszkać pf

  1. (transitive, strictly in the negative) to make a point of doing something, to be sure to do it
    Nie omieszkam jej powiedzieć. ― I'll make a point of telling her.

Conjugation
Conjugation of omieszkać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive omieszkać
future tense 1st omieszkam omieszkamy
2nd omieszkasz omieszkacie
3rd omieszka omieszkają
impersonal omieszka się
past tense 1st omieszkałem omieszkałam omieszkaliśmy omieszkałyśmy
2nd omieszkałeś omieszkałaś omieszkaliście omieszkałyście
3rd omieszkał omieszkała omieszkało omieszkali omieszkały
impersonal omieszkano
conditional 1st omieszkałbym omieszkałabym omieszkalibyśmy omieszkałybyśmy
2nd omieszkałbyś omieszkałabyś omieszkalibyście omieszkałybyście
3rd omieszkałby omieszkałaby omieszkałoby omieszkaliby omieszkałyby
impersonal omieszkano by
imperative 1st niech omieszkam omieszkajmy
2nd omieszkaj omieszkajcie
3rd niech omieszka niech omieszkają
anterior adverbial participle omieszkawszy
verbal noun omieszkanie

Further reading
  • omieszkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • omieszkać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.