omittendus
Latin
Etymology
Future passive participle of omittō.
Participle
omittendus m (feminine omittenda, neuter omittendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | omittendus | omittenda | omittendum | omittendī | omittendae | omittenda | |
| Genitive | omittendī | omittendae | omittendī | omittendōrum | omittendārum | omittendōrum | |
| Dative | omittendō | omittendae | omittendō | omittendīs | omittendīs | omittendīs | |
| Accusative | omittendum | omittendam | omittendum | omittendōs | omittendās | omittenda | |
| Ablative | omittendō | omittendā | omittendō | omittendīs | omittendīs | omittendīs | |
| Vocative | omittende | omittenda | omittendum | omittendī | omittendae | omittenda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.