oniemieć

Polish

Etymology

From o- +‎ niemieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈɲɛ.mjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛmjɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧nie‧mieć

Verb

oniemieć pf

  1. (intransitive) to be struck dumb, to be rendered speechless

Conjugation
Conjugation of oniemieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oniemieć
future tense 1st oniemieję oniemiejemy
2nd oniemiejesz oniemiejecie
3rd oniemieje oniemieją
impersonal oniemieje się
past tense 1st oniemiałem oniemiałam oniemieliśmy oniemiałyśmy
2nd oniemiałeś oniemiałaś oniemieliście oniemiałyście
3rd oniemiał oniemiała oniemiało oniemieli oniemiały
impersonal oniemiano
conditional 1st oniemiałbym oniemiałabym oniemielibyśmy oniemiałybyśmy
2nd oniemiałbyś oniemiałabyś oniemielibyście oniemiałybyście
3rd oniemiałby oniemiałaby oniemiałoby oniemieliby oniemiałyby
impersonal oniemiano by
imperative 1st niech oniemieję oniemiejmy
2nd oniemiej oniemiejcie
3rd niech oniemieje niech oniemieją
anterior adverbial participle oniemiawszy
verbal noun oniemienie

Further reading
  • oniemieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oniemieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.