ontmenselijken

Dutch

Etymology

From ont- (“de-”) +‎ menselijk (“human, humane”) +‎ -en.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔntˈmɛn.sə.lə.kə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ont‧men‧se‧lijk‧en

Verb

ontmenselijken

  1. (transitive) to dehumanize

Inflection
Inflection of ontmenselijken (weak, prefixed)
infinitive ontmenselijken
past singular ontmenselijkte
past participle ontmenselijkt
infinitive ontmenselijken
gerund ontmenselijken n
present tense past tense
1st person singular ontmenselijkontmenselijkte
2nd person sing. (jij) ontmenselijktontmenselijkte
2nd person sing. (u) ontmenselijktontmenselijkte
2nd person sing. (gij) ontmenselijktontmenselijkte
3rd person singular ontmenselijktontmenselijkte
plural ontmenselijkenontmenselijkten
subjunctive sing.1 ontmenselijkeontmenselijkte
subjunctive plur.1 ontmenselijkenontmenselijkten
imperative sing. ontmenselijk
imperative plur.1 ontmenselijkt
participles ontmenselijkendontmenselijkt
1) Archaic.

Derived terms
  • ontmenselijking
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.