opętać

Polish

Etymology

From o- +‎ pętać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈpɛn.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛntat͡ɕ
  • Syllabification: o‧pę‧tać

Verb

opętać pf (imperfective opętywać)

  1. (transitive) to possess, to bedevil
  2. (transitive, of emotions) to overwhelm, to overcome
  3. (transitive) to hook, to ensnare

Conjugation
Conjugation of opętać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive opętać
future tense 1st opętam opętamy
2nd opętasz opętacie
3rd opęta opętają
impersonal opęta się
past tense 1st opętałem opętałam opętaliśmy opętałyśmy
2nd opętałeś opętałaś opętaliście opętałyście
3rd opętał opętała opętało opętali opętały
impersonal opętano
conditional 1st opętałbym opętałabym opętalibyśmy opętałybyśmy
2nd opętałbyś opętałabyś opętalibyście opętałybyście
3rd opętałby opętałaby opętałoby opętaliby opętałyby
impersonal opętano by
imperative 1st niech opętam opętajmy
2nd opętaj opętajcie
3rd niech opęta niech opętają
passive adjectival participle opętany opętana opętane opętani opętane
anterior adverbial participle opętawszy
verbal noun opętanie

Further reading
  • opętać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • opętać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.