ophangen
Dutch
    
    Etymology
    
From Middle Dutch ophangen. Equivalent to op + hangen.
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˈɔpˌɦɑ.ŋə(n)/
- Audio - (file) 
- Hyphenation: op‧han‧gen
Verb
    
ophangen
- (transitive) to hang up (to append or suspend)
- Hebben jullie al slingers opgehangen?- Have you hung some garlands up yet?
 
 
- (transitive) to hang, to execute by hanging
- Op dit schilderij hangen wilde dieren jachthonden op.- Wild animals are hanging hounds in this painting.
 
 
- (intransitive, transitive) to hang up (a telephone), to end a telephone conversation
- Zij kreeg een van hen aan de lijn, maar toen ze haar naam zei, werd er opgehangen.- She managed to get one of them on the phone, but when she said her name they hung up.
 
 
Inflection
    
| Inflection of ophangen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ophangen | |||
| past singular | hing op | |||
| past participle | opgehangen | |||
| infinitive | ophangen | |||
| gerund | ophangen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hang op | hing op | ophang | ophing | 
| 2nd person sing. (jij) | hangt op | hing op | ophangt | ophing | 
| 2nd person sing. (u) | hangt op | hing op | ophangt | ophing | 
| 2nd person sing. (gij) | hangt op | hingt op | ophangt | ophingt | 
| 3rd person singular | hangt op | hing op | ophangt | ophing | 
| plural | hangen op | hingen op | ophangen | ophingen | 
| subjunctive sing.1 | hange op | hinge op | ophange | ophinge | 
| subjunctive plur.1 | hangen op | hingen op | ophangen | ophingen | 
| imperative sing. | hang op | |||
| imperative plur.1 | hangt op | |||
| participles | ophangend | opgehangen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
    
Anagrams
    
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.