ophoepelen

From the late 18th century. Compound of op +‎ hoepelen (“to roll hoops”). See hoepelen for more on the meaning “to go away”.

• IPA^(key): /ˈɔpˌɦupələ(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧hoe‧pe‧len

ophoepelen

1. (intransitive, mildly vulgar) to get lost, to go away, to piss off
   • 1798, “Brief van Bonifacius Veredik, aangaande zyn vriend den burger Minutieux, aan D ****.”, in Vaderlandsche letteroefeningen, page 410:

     Toen ik naar de reden van dit spoedig vertrek vernam, zeide zy my: ‘Den volgenden morgen, na dat wy dien kwast in huis gekreegen hadden, moest 'er een loog gekookt worden; doch Mynheer was te fyn van neus, om den reuk daarvan te verdraagen, en hoepelde, zo ras doenlyk, op, na de straat d'Antin.’

     (please add an English translation of this quote)

   Synonyms: aftaaien, opdonderen, opflikkeren, opkankeren, oprotten, opsodemieteren, optyfen, opzouten