opleggen

Dutch

opleggen

to put on
to impose
Levenslange gevangenisstraf is in de meeste landen die de doodstraf niet kennen de hoogste straf die door een rechtbank kan worden opgelegd. — In most countries where the death sentence is not recognized, a life sentence is the maximum sentence that can be imposed by a court of law.

Inflection of opleggen (weak, separable)
infinitive	opleggen
past singular	legde op
past participle	opgelegd
infinitive	opleggen
gerund	opleggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leg op	legde op	opleg	oplegde
2nd person sing. (jij)	legt op	legde op	oplegt	oplegde
2nd person sing. (u)	legt op	legde op	oplegt	oplegde
2nd person sing. (gij)	legt op	legde op	oplegt	oplegde
3rd person singular	legt op	legde op	oplegt	oplegde
plural	leggen op	legden op	opleggen	oplegden

subjunctive sing.¹	legge op	legde op	oplegge	oplegde
subjunctive plur.¹	leggen op	legden op	opleggen	oplegden

imperative sing.	leg op
imperative plur.¹	legt op

participles	opleggend	opgelegd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.