orbatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of orbō.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | orbātus | orbāta | orbātum | orbātī | orbātae | orbāta | |
| Genitive | orbātī | orbātae | orbātī | orbātōrum | orbātārum | orbātōrum | |
| Dative | orbātō | orbātō | orbātīs | ||||
| Accusative | orbātum | orbātam | orbātum | orbātōs | orbātās | orbāta | |
| Ablative | orbātō | orbātā | orbātō | orbātīs | |||
| Vocative | orbāte | orbāta | orbātum | orbātī | orbātae | orbāta | |
References
- “orbatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- orbatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- banished from public life: rei publicae muneribus orbatus
- banished from public life: gerendis negotiis orbatus (Fin. 5. 20. 57)
- banished from public life: rei publicae muneribus orbatus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.