orbitus
Latin
Etymology
From orbis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /orˈbiː.tus/, [ɔrˈbiːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /orˈbi.tus/, [orˈbiːt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | orbītus | orbīta | orbītum | orbītī | orbītae | orbīta | |
| Genitive | orbītī | orbītae | orbītī | orbītōrum | orbītārum | orbītōrum | |
| Dative | orbītō | orbītō | orbītīs | ||||
| Accusative | orbītum | orbītam | orbītum | orbītōs | orbītās | orbīta | |
| Ablative | orbītō | orbītā | orbītō | orbītīs | |||
| Vocative | orbīte | orbīta | orbītum | orbītī | orbītae | orbīta | |
Related terms
References
- “orbitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- orbitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.