ostateczny

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ostatъčьnъ.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔ.staˈtɛt͡ʂ.nɨ/
Audio (file)

Adjective

ostateczny (not comparable)

ultimate; final
Sąd Ostateczny – Last Judgment
(law) final; not subject to appeal

Declension

declension of ostateczny

case	singular				plural
case	m pers or m anim	m inan	n	f	m pers	other
nominative, vocative	ostateczny		ostateczne	ostateczna	ostateczni	ostateczne
genitive	ostatecznego			ostatecznej	ostatecznych
dative	ostatecznemu			ostatecznej	ostatecznym
accusative	ostatecznego	ostateczny	ostateczne	ostateczną	ostatecznych	ostateczne
instrumental	ostatecznym			ostateczną	ostatecznymi
locative	ostatecznym			ostatecznej	ostatecznych

Further reading

ostateczny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.