osunąć

Polish

Etymology

From o- +‎ sunąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈsu.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: o‧su‧nąć

Verb

osunąć pf (imperfective osuwać)

  1. (reflexive) to fall down, to slide off
  2. (reflexive) to drop (to suddenly assume a lower position such as kneeling or lying)

Conjugation
Conjugation of osunąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive osunąć
future tense 1st osunę osuniemy
2nd osuniesz osuniecie
3rd osunie osuną
impersonal osunie się
past tense 1st osunąłem osunęłam osunęliśmy osunęłyśmy
2nd osunąłeś osunęłaś osunęliście osunęłyście
3rd osunął osunęła osunęło osunęli osunęły
impersonal osunięto
conditional 1st osunąłbym osunęłabym osunęlibyśmy osunęłybyśmy
2nd osunąłbyś osunęłabyś osunęlibyście osunęłybyście
3rd osunąłby osunęłaby osunęłoby osunęliby osunęłyby
impersonal osunięto by
imperative 1st niech osunę osuńmy
2nd osuń osuńcie
3rd niech osunie niech osuną
passive adjectival participle osunięty osunięta osunięte osunięci osunięte
anterior adverbial participle osunąwszy
verbal noun osunięcie

Further reading
  • osunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • osunąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.