oswoić

Polish

Etymology

From o- +‎ swój +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈsfɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: o‧swo‧ić

Verb

oswoić pf (imperfective oswajać)

  1. (transitive) to tame, to domesticate
  2. (transitive) to accustom, to familiarise [+ z (instrumental) = with something]
  3. (reflexive) to get used to [+ z (instrumental) = something]

Conjugation
Conjugation of oswoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oswoić
future tense 1st oswoję oswoimy
2nd oswoisz oswoicie
3rd oswoi oswoją
impersonal oswoi się
past tense 1st oswoiłem oswoiłam oswoiliśmy oswoiłyśmy
2nd oswoiłeś oswoiłaś oswoiliście oswoiłyście
3rd oswoił oswoiła oswoiło oswoili oswoiły
impersonal oswojono
conditional 1st oswoiłbym oswoiłabym oswoilibyśmy oswoiłybyśmy
2nd oswoiłbyś oswoiłabyś oswoilibyście oswoiłybyście
3rd oswoiłby oswoiłaby oswoiłoby oswoiliby oswoiłyby
impersonal oswojono by
imperative 1st niech oswoję oswójmy
2nd oswój oswójcie
3rd niech oswoi niech oswoją
passive adjectival participle oswojony oswojona oswojone oswojeni oswojone
anterior adverbial participle oswoiwszy
verbal noun oswojenie

Further reading
  • oswoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oswoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.