otrzepać

Polish

Etymology

From o- +‎ trzepać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈtʂɛ.pat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛpat͡ɕ
  • Syllabification: o‧trze‧pać

Verb

otrzepać pf (imperfective otrzepywać)

  1. (transitive) to brush down, to dust off, to flick (to remove something with a brush or ones hands using a downward brushing motion)
  2. (reflexive) to dust oneself off

Conjugation
Conjugation of otrzepać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive otrzepać
future tense 1st otrzepię otrzepiemy
2nd otrzepiesz otrzepiecie
3rd otrzepie otrzepią
impersonal otrzepie się
past tense 1st otrzepałem otrzepałam otrzepaliśmy otrzepałyśmy
2nd otrzepałeś otrzepałaś otrzepaliście otrzepałyście
3rd otrzepał otrzepała otrzepało otrzepali otrzepały
impersonal otrzepano
conditional 1st otrzepałbym otrzepałabym otrzepalibyśmy otrzepałybyśmy
2nd otrzepałbyś otrzepałabyś otrzepalibyście otrzepałybyście
3rd otrzepałby otrzepałaby otrzepałoby otrzepaliby otrzepałyby
impersonal otrzepano by
imperative 1st niech otrzepię otrzepmy
2nd otrzep otrzepcie
3rd niech otrzepie niech otrzepią
passive adjectival participle otrzepany otrzepana otrzepane otrzepani otrzepane
anterior adverbial participle otrzepawszy
verbal noun otrzepanie

Further reading
  • otrzepać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otrzepać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.