označit

Czech

Etymology

From o- +‎ značit.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈoznat͡ʃɪt]
  • Audio(file)

Verb

označit pf (imperfective označovat)

  1. to mark, label, tag
  2. to mark, highlight
  3. to brand, classify

Conjugation
Conjugation
Infinitive označit, označiti Active adjective označivší
Verbal noun označení Passive adjective označený
Present formsindicativeimperative
singularpluralsingularplural
1st person označímoznačíme—označme
2nd person označíšoznačíteoznačoznačte
3rd person označíoznačí——
The verb označit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
ParticiplesPast participlesPassive participles
singularpluralsingularplural
masculine animate označiloznačilioznačenoznačeni
masculine inanimate označilyoznačeny
feminine označilaoznačena
neuter označilooznačilaoznačenooznačena
Transgressives present past
masculine singular —označiv
feminine + neuter singular —označivši
plural —označivše

Further reading
  • označiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • označiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • označit in Internetová jazyková příručka
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.