pęknąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pǫknǫti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɛŋk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛŋknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: pęk‧nąć

Verb

pęknąć pf (imperfective pękać)

  1. (transitive) to burst (e.g., a tire, a window)

Conjugation
Conjugation of pęknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pęknąć
future tense 1st pęknę pękniemy
2nd pękniesz pękniecie
3rd pęknie pękną
impersonal pęknie się
past tense 1st pękłem pękłam pękliśmy pękłyśmy
2nd pękłeś pękłaś pękliście pękłyście
3rd pękł pękła pękło pękli pękły
impersonal pęknięto
conditional 1st pękłbym pękłabym pęklibyśmy pękłybyśmy
2nd pękłbyś pękłabyś pęklibyście pękłybyście
3rd pękłby pękłaby pękłoby pękliby pękłyby
impersonal pęknięto by
imperative 1st niech pęknę pęknijmy
2nd pęknij pęknijcie
3rd niech pęknie niech pękną
passive adjectival participle pęknięty pęknięta pęknięte pęknięci pęknięte
anterior adverbial participle pęknąwszy
verbal noun pęknięcie
adjective
  • pękaty
nouns
verb

Further reading
  • pęknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pęknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.