paenuleus
Latin
Etymology
From paenula (“kind of cloak or mantle”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pae̯ˈnu.le.us/, [päe̯ˈnʊɫ̪eʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /peˈnu.le.us/, [peˈnuːleus]
Adjective
paenuleus (feminine paenulea, neuter paenuleum); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to the paenula.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | paenuleus | paenulea | paenuleum | paenuleī | paenuleae | paenulea | |
| Genitive | paenuleī | paenuleae | paenuleī | paenuleōrum | paenuleārum | paenuleōrum | |
| Dative | paenuleō | paenuleō | paenuleīs | ||||
| Accusative | paenuleum | paenuleam | paenuleum | paenuleōs | paenuleās | paenulea | |
| Ablative | paenuleō | paenuleā | paenuleō | paenuleīs | |||
| Vocative | paenulee | paenulea | paenuleum | paenuleī | paenuleae | paenulea | |
Related terms
References
- “paenuleus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenuleus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.