parçalanma

Turkish

Etymology

From parçalanmak.

Noun

parçalanma (definite accusative parçalanmayı, plural parçalanmalar)

  1. breakup, disintegration, disjunction
  2. fragmentation, split
  3. (physics) decay, disintegration

Usage notes
  • The pronunciation is on the last syllable, i.e. parçalanma.

Declension
Inflection
Nominative parçalanma
Definite accusative parçalanmayı
Singular Plural
Nominative parçalanma parçalanmalar
Definite accusative parçalanmayı parçalanmaları
Dative parçalanmaya parçalanmalara
Locative parçalanmada parçalanmalarda
Ablative parçalanmadan parçalanmalardan
Genitive parçalanmanın parçalanmaların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular parçalanmam parçalanmalarım
2nd singular parçalanman parçalanmaların
3rd singular parçalanması parçalanmaları
1st plural parçalanmamız parçalanmalarımız
2nd plural parçalanmanız parçalanmalarınız
3rd plural parçalanmaları parçalanmaları

Synonyms

Verb

parçalanma

  1. second-person negative imperative of parçalanmak

Usage notes
  • The pronunciation is on the third syllable, i.e. parçalanma.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.