pergamenus
Latin
    
    Etymology
    
From Ancient Greek Περγαμηνός (Pergamēnós).
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /per.ɡaˈmeː.nus/, [pɛrɡäˈmeːnʊs̠]
 - (Ecclesiastical) IPA(key): /per.ɡaˈme.nus/, [perɡäˈmɛːnus]
 
Adjective
    
pergamēnus (feminine pergamēna, neuter pergamēnum); first/second-declension adjective
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | pergamēnus | pergamēna | pergamēnum | pergamēnī | pergamēnae | pergamēna | |
| Genitive | pergamēnī | pergamēnae | pergamēnī | pergamēnōrum | pergamēnārum | pergamēnōrum | |
| Dative | pergamēnō | pergamēnō | pergamēnīs | ||||
| Accusative | pergamēnum | pergamēnam | pergamēnum | pergamēnōs | pergamēnās | pergamēna | |
| Ablative | pergamēnō | pergamēnā | pergamēnō | pergamēnīs | |||
| Vocative | pergamēne | pergamēna | pergamēnum | pergamēnī | pergamēnae | pergamēna | |
Derived terms
    
- pergamēna
 - *pergamēnus (noun)
 
References
    
- “pergamenus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - pergamenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.