piandus
Latin
Etymology
Future passive participle of piō.
Participle
piandus m (feminine pianda, neuter piandum); first/second declension
- which is to be appeased
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | piandus | pianda | piandum | piandī | piandae | pianda | |
| Genitive | piandī | piandae | piandī | piandōrum | piandārum | piandōrum | |
| Dative | piandō | piandae | piandō | piandīs | piandīs | piandīs | |
| Accusative | piandum | piandam | piandum | piandōs | piandās | pianda | |
| Ablative | piandō | piandā | piandō | piandīs | piandīs | piandīs | |
| Vocative | piande | pianda | piandum | piandī | piandae | pianda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.