pieklić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pьkъliti. By surface analysis, piekło +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpjɛk.lit͡ɕ/
  • Audio pieklić się(file)
  • Rhymes: -ɛklit͡ɕ
  • Syllabification: piek‧lić

Verb

pieklić impf

  1. (reflexive, colloquial) to be angry, to rage
    Synonyms: piekłować się, wściekać się, złościć się

Conjugation
Conjugation of pieklić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pieklić
present tense 1st pieklę pieklimy
2nd pieklisz pieklicie
3rd piekli pieklą
impersonal piekli się
past tense 1st piekliłem piekliłam piekliliśmy piekliłyśmy
2nd piekliłeś piekliłaś piekliliście piekliłyście
3rd pieklił piekliła piekliło pieklili piekliły
impersonal pieklono
future tense 1st będę pieklił,
będę pieklić
 będę piekliła,
będę pieklić
 będziemy pieklili,
będziemy pieklić
 będziemy piekliły,
będziemy pieklić
2nd będziesz pieklił,
będziesz pieklić
 będziesz piekliła,
będziesz pieklić
 będziecie pieklili,
będziecie pieklić
 będziecie piekliły,
będziecie pieklić
3rd będzie pieklił,
będzie pieklić
 będzie piekliła,
będzie pieklić
 będzie piekliło,
będzie pieklić
 będą pieklili,
będą pieklić
 będą piekliły,
będą pieklić
impersonal będzie pieklić się
conditional 1st piekliłbym piekliłabym pieklilibyśmy piekliłybyśmy
2nd piekliłbyś piekliłabyś pieklilibyście piekliłybyście
3rd piekliłby piekliłaby piekliłoby piekliliby piekliłyby
impersonal pieklono by
imperative 1st niech pieklę pieklmy
2nd piekl pieklcie
3rd niech piekli niech pieklą
active adjectival participle pieklący piekląca pieklące pieklący pieklące
contemporary adverbial participle piekląc
verbal noun pieklenie

Derived terms
verbs
  • zapieklać
  • zapieklić
adjective
nouns

Further reading
  • pieklić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pieklić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.