pinsus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pīnsō (“pound, beat”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpin.sus/, [ˈpĩːs̠ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpin.sus/, [ˈpinsus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | pīnsus | pīnsa | pīnsum | pīnsī | pīnsae | pīnsa | |
| Genitive | pīnsī | pīnsae | pīnsī | pīnsōrum | pīnsārum | pīnsōrum | |
| Dative | pīnsō | pīnsō | pīnsīs | ||||
| Accusative | pīnsum | pīnsam | pīnsum | pīnsōs | pīnsās | pīnsa | |
| Ablative | pīnsō | pīnsā | pīnsō | pīnsīs | |||
| Vocative | pīnse | pīnsa | pīnsum | pīnsī | pīnsae | pīnsa | |
Related terms
References
- “pinsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pinsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.