pipio
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpiː.pi.oː/, [ˈpiːpioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpi.pi.o/, [ˈpiːpio]
Etymology 1
Derived from pīpiāre (“chirp”), of imitative origin.
Declension
Third-declension noun.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | pīpiō | pīpiōnēs |
| Genitive | pīpiōnis | pīpiōnum |
| Dative | pīpiōnī | pīpiōnibus |
| Accusative | pīpiōnem | pīpiōnēs |
| Ablative | pīpiōne | pīpiōnibus |
| Vocative | pīpiō | pīpiōnēs |
Descendants
- Italo-Romance:
- North Italian:
- Lombard: piviun
- Piedmontese: piviun
- Gallo-Romance:
- Occitano-Romance:
- Old Occitan: pepion
References
- Walther von Wartburg (1928–2002), “pīpio”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 8: Patavia–Pix, page 556
Etymology 2
Of imitative origin.
Conjugation
| Conjugation of pīpiō (fourth conjugation, no supine stem, no perfect stem, active only) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | pīpiō | pīpīs | pīpit | pīpīmus | pīpītis | pīpiunt |
| imperfect | pīpiēbam | pīpiēbās | pīpiēbat | pīpiēbāmus | pīpiēbātis | pīpiēbant | |
| future | pīpiam | pīpiēs | pīpiet | pīpiēmus | pīpiētis | pīpient | |
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | pīpiam | pīpiās | pīpiat | pīpiāmus | pīpiātis | pīpiant |
| imperfect | pīpīrem | pīpīrēs | pīpīret | pīpīrēmus | pīpīrētis | pīpīrent | |
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | pīpī | — | — | pīpīte | — |
| future | — | pīpītō | pīpītō | — | pīpītōte | pīpiuntō | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | pīpīre | — | — | — | — | — | |
| participles | pīpiēns | — | — | — | — | — | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| pīpiendī | pīpiendō | pīpiendum | pīpiendō | — | — | ||
Etymology 3
From the previous verb.
Conjugation
References
- “pipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pipio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.