planior
Latin
Declension
Third-declension comparative adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | plānior | plānius | plāniōrēs | plāniōra | |
| Genitive | plāniōris | plāniōrum | |||
| Dative | plāniōrī | plāniōribus | |||
| Accusative | plāniōrem | plānius | plāniōrēs | plāniōra | |
| Ablative | plāniōre | plāniōribus | |||
| Vocative | plānior | plānius | plāniōrēs | plāniōra | |
References
- planior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to express myself more plainly: ut planius dicam
- to express myself more plainly: ut planius dicam
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.