poćwiczyć

Polish

Etymology

From po- +‎ ćwiczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈt͡ɕfi.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧ćwi‧czyć

Verb

poćwiczyć pf

  1. (transitive) to improve, to practise
  2. (transitive, reflexive) to exercise for some time

Conjugation
Conjugation of poćwiczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poćwiczyć
future tense 1st poćwiczę poćwiczymy
2nd poćwiczysz poćwiczycie
3rd poćwiczy poćwiczą
impersonal poćwiczy się
past tense 1st poćwiczyłem poćwiczyłam poćwiczyliśmy poćwiczyłyśmy
2nd poćwiczyłeś poćwiczyłaś poćwiczyliście poćwiczyłyście
3rd poćwiczył poćwiczyła poćwiczyło poćwiczyli poćwiczyły
impersonal poćwiczono
conditional 1st poćwiczyłbym poćwiczyłabym poćwiczylibyśmy poćwiczyłybyśmy
2nd poćwiczyłbyś poćwiczyłabyś poćwiczylibyście poćwiczyłybyście
3rd poćwiczyłby poćwiczyłaby poćwiczyłoby poćwiczyliby poćwiczyłyby
impersonal poćwiczono by
imperative 1st niech poćwiczę poćwiczmy
2nd poćwicz poćwiczcie
3rd niech poćwiczy niech poćwiczą
passive adjectival participle poćwiczony poćwiczona poćwiczone poćwiczeni poćwiczone
anterior adverbial participle poćwiczywszy
verbal noun poćwiczenie

Further reading
  • poćwiczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poćwiczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.