pobić

Polish

Etymology

From po- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: po‧bić

Noun

pobić

  1. genitive plural of pobicie

Verb

pobić pf (imperfective pobijać)

  1. (transitive) to beat up
  2. (transitive) to defeat
  3. (transitive, informal) to recess (to make a recess in)
  4. (reflexive) to have a fight

Conjugation
Conjugation of pobić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobić
future tense 1st pobiję pobijemy
2nd pobijesz pobijecie
3rd pobije pobiją
impersonal pobije się
past tense 1st pobiłem pobiłam pobiliśmy pobiłyśmy
2nd pobiłeś pobiłaś pobiliście pobiłyście
3rd pobił pobiła pobiło pobili pobiły
impersonal pobito
conditional 1st pobiłbym pobiłabym pobilibyśmy pobiłybyśmy
2nd pobiłbyś pobiłabyś pobilibyście pobiłybyście
3rd pobiłby pobiłaby pobiłoby pobiliby pobiłyby
impersonal pobito by
imperative 1st niech pobiję pobijmy
2nd pobij pobijcie
3rd niech pobije niech pobiją
passive adjectival participle pobity pobita pobite pobici pobite
anterior adverbial participle pobiwszy
verbal noun pobicie

Derived terms
noun

Further reading
  • pobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.