pobielić

Polish

Etymology

From po- +‎ bielić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈbjɛ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: po‧bie‧lić

Verb

pobielić pf (imperfective pobielać)

  1. (transitive) to whiten, to make white, to make seem white
  2. (transitive) to whitewash, to paint white, especially with lime
  3. (transitive) to tin (to coat something metal with tin to prevent corrosion)

Conjugation
Conjugation of pobielić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobielić
future tense 1st pobielę pobielimy
2nd pobielisz pobielicie
3rd pobieli pobielą
impersonal pobieli się
past tense 1st pobieliłem pobieliłam pobieliliśmy pobieliłyśmy
2nd pobieliłeś pobieliłaś pobieliliście pobieliłyście
3rd pobielił pobieliła pobieliło pobielili pobieliły
impersonal pobielono
conditional 1st pobieliłbym pobieliłabym pobielilibyśmy pobieliłybyśmy
2nd pobieliłbyś pobieliłabyś pobielilibyście pobieliłybyście
3rd pobieliłby pobieliłaby pobieliłoby pobieliliby pobieliłyby
impersonal pobielono by
imperative 1st niech pobielę pobielmy
2nd pobiel pobielcie
3rd niech pobieli niech pobielą
passive adjectival participle pobielony pobielona pobielone pobieleni pobielone
anterior adverbial participle pobieliwszy
verbal noun pobielenie

Further reading
  • pobielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobielić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.