pobyć

Polish

Etymology

From po- +‎ być.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.bɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧być

Verb

pobyć pf

  1. (intransitive) to stay for some time, to be somewhere temporarily

Conjugation
Conjugation of pobyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobyć
future tense 1st pobędę pobędziemy
2nd pobędziesz pobędziecie
3rd pobędzie pobędą
impersonal pobędzie się
past tense 1st pobyłem pobyłam pobyliśmy pobyłyśmy
2nd pobyłeś pobyłaś pobyliście pobyłyście
3rd pobył pobyła pobyło pobyli pobyły
impersonal pobyto
conditional 1st pobyłbym pobyłabym pobylibyśmy pobyłybyśmy
2nd pobyłbyś pobyłabyś pobylibyście pobyłybyście
3rd pobyłby pobyłaby pobyłoby pobyliby pobyłyby
impersonal pobyto by
imperative 1st niech pobędę pobądźmy
2nd pobądź pobądźcie
3rd niech pobędzie niech pobędą
anterior adverbial participle pobywszy
verbal noun pobycie

Further reading
  • pobyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.