pociąć

Polish

Etymology

From po- +‎ ciąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: po‧ciąć

Verb

pociąć pf

  1. (transitive) to cut up, to cut

Conjugation
Conjugation of pociąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pociąć
future tense 1st potnę potniemy
2nd potniesz potniecie
3rd potnie potną
impersonal potnie się
past tense 1st pociąłem pocięłam pocięliśmy pocięłyśmy
2nd pociąłeś pocięłaś pocięliście pocięłyście
3rd pociął pocięła pocięło pocięli pocięły
impersonal pocięto
conditional 1st pociąłbym pocięłabym pocięlibyśmy pocięłybyśmy
2nd pociąłbyś pocięłabyś pocięlibyście pocięłybyście
3rd pociąłby pocięłaby pocięłoby pocięliby pocięłyby
impersonal pocięto by
imperative 1st niech potnę potnijmy
2nd potnij potnijcie
3rd niech potnie niech potną
passive adjectival participle pocięty pocięta pocięte pocięci pocięte
anterior adverbial participle pociąwszy
verbal noun pocięcie

Further reading
  • pociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pociąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.