poczynić

Polish

Etymology

From po- +‎ czynić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈt͡ʂɨ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧czy‧nić

Verb

poczynić pf

  1. (transitive) to multitask (to handle multiple tasks at once)
  2. (transitive) to make, to cause

Conjugation
Conjugation of poczynić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poczynić
future tense 1st poczynię poczynimy
2nd poczynisz poczynicie
3rd poczyni poczynią
impersonal poczyni się
past tense 1st poczyniłem poczyniłam poczyniliśmy poczyniłyśmy
2nd poczyniłeś poczyniłaś poczyniliście poczyniłyście
3rd poczynił poczyniła poczyniło poczynili poczyniły
impersonal poczyniono
conditional 1st poczyniłbym poczyniłabym poczynilibyśmy poczyniłybyśmy
2nd poczyniłbyś poczyniłabyś poczynilibyście poczyniłybyście
3rd poczyniłby poczyniłaby poczyniłoby poczyniliby poczyniłyby
impersonal poczyniono by
imperative 1st niech poczynię poczyńmy
2nd poczyń poczyńcie
3rd niech poczyni niech poczynią
passive adjectival participle poczyniony poczyniona poczynione poczynieni poczynione
anterior adverbial participle poczyniwszy
verbal noun poczynienie

Further reading
  • poczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poczynić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.