podbić

Polish

Etymology

From pod- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔd.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔdbit͡ɕ
  • Syllabification: pod‧bić

Noun

podbić

  1. genitive plural of podbicie

Verb

podbić pf (imperfective podbijać)

  1. (transitive) to conquer, to subdue, to subjugate (to acquire by force of arms, win in war)
  2. (transitive) to bump up, to drive up (to increase something suddenly)
  3. (transitive) to conquer someone (with love, sympathy etc.)
  4. (transitive) to fasten something from the bottom
  5. (transitive) to lift up

Conjugation
Conjugation of podbić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podbić
future tense 1st podbiję podbijemy
2nd podbijesz podbijecie
3rd podbije podbiją
impersonal podbije się
past tense 1st podbiłem podbiłam podbiliśmy podbiłyśmy
2nd podbiłeś podbiłaś podbiliście podbiłyście
3rd podbił podbiła podbiło podbili podbiły
impersonal podbito
conditional 1st podbiłbym podbiłabym podbilibyśmy podbiłybyśmy
2nd podbiłbyś podbiłabyś podbilibyście podbiłybyście
3rd podbiłby podbiłaby podbiłoby podbiliby podbiłyby
impersonal podbito by
imperative 1st niech podbiję podbijmy
2nd podbij podbijcie
3rd niech podbije niech podbiją
passive adjectival participle podbity podbita podbite podbici podbite
anterior adverbial participle podbiwszy
verbal noun podbicie

Derived terms
noun
verbs
noun

Further reading
  • podbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podbić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.