podroczyć

Polish

Etymology

From po- +‎ droczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔdˈrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: pod‧ro‧czyć

Verb

podroczyć pf (imperfective droczyć)

  1. (reflexive) to banter with
    Synonym: poprzekomarzać się

Conjugation
Conjugation of podroczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podroczyć
future tense 1st podroczę podroczymy
2nd podroczysz podroczycie
3rd podroczy podroczą
impersonal podroczy się
past tense 1st podroczyłem podroczyłam podroczyliśmy podroczyłyśmy
2nd podroczyłeś podroczyłaś podroczyliście podroczyłyście
3rd podroczył podroczyła podroczyło podroczyli podroczyły
impersonal podroczono
conditional 1st podroczyłbym podroczyłabym podroczylibyśmy podroczyłybyśmy
2nd podroczyłbyś podroczyłabyś podroczylibyście podroczyłybyście
3rd podroczyłby podroczyłaby podroczyłoby podroczyliby podroczyłyby
impersonal podroczono by
imperative 1st niech podroczę podroczmy
2nd podrocz podroczcie
3rd niech podroczy niech podroczą
anterior adverbial participle podroczywszy
verbal noun podroczenie

Further reading
  • podroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.