pokalać

Polish

Etymology

From po- +‎ kalać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈka.lat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ka‧lać

Verb

pokalać pf

  1. (transitive) to dishonour, to disgrace
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać

Conjugation
Conjugation of pokalać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokalać
future tense 1st pokalam pokalamy
2nd pokalasz pokalacie
3rd pokala pokalają
impersonal pokala się
past tense 1st pokalałem pokalałam pokalaliśmy pokalałyśmy
2nd pokalałeś pokalałaś pokalaliście pokalałyście
3rd pokalał pokalała pokalało pokalali pokalały
impersonal pokalano
conditional 1st pokalałbym pokalałabym pokalalibyśmy pokalałybyśmy
2nd pokalałbyś pokalałabyś pokalalibyście pokalałybyście
3rd pokalałby pokalałaby pokalałoby pokalaliby pokalałyby
impersonal pokalano by
imperative 1st niech pokalam pokalajmy
2nd pokalaj pokalajcie
3rd niech pokala niech pokalają
passive adjectival participle pokalany pokalana pokalane pokalani pokalane
anterior adverbial participle pokalawszy
verbal noun pokalanie

Further reading
  • pokalać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokalać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.