polec

See also: poleç, poleć, połeć, Polec, and Połeć

Polish

Alternative forms
  • polegnąć

Etymology

From po- +‎ lec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.lɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlɛt͡s
  • Syllabification: po‧lec
  • Homophone: Polec

Verb

polec pf

  1. (intransitive) to fall (die in battle)

Conjugation
Conjugation of polec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive polec
future tense 1st polegnę polegniemy
2nd polegniesz polegniecie
3rd polegnie polegną
impersonal polegnie się
past tense 1st poległem poległam polegliśmy poległyśmy
2nd poległeś poległaś polegliście poległyście
3rd poległ poległa poległo polegli poległy
impersonal polegnięto
conditional 1st poległbym poległabym poleglibyśmy poległybyśmy
2nd poległbyś poległabyś poleglibyście poległybyście
3rd poległby poległaby poległoby polegliby poległyby
impersonal polegnięto by
imperative 1st niech polegnę polegnijmy
2nd polegnij polegnijcie
3rd niech polegnie niech polegną
anterior adverbial participle poległszy
verbal noun polegnięcie

Further reading
  • polec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.